Rozdział 1

Witam i zapraszam na pierwszy rozdział mojego pierwszego opowiadania. Chciałabym go dedykować mojej najlepszej przyjaciółce – Madeline. Dzięki niej rozdział publikuję już dzisiaj, a nie za miesiąc. Ona także niedawno zaczęła pisać i od razu reklamuję jej bloga, który jest wspaniały i mnie oczarował. A oto i on: http://dramione-sztuka-malzenstwa.blogspot.com/‎. Madziu dziękuję Ci… za wszystko.

A teraz zapraszam do czytania. Miłej lektury!

Literka

ROZDZIAŁ 1

Czarny kosmyk włosów, który uparcie wysuwał się z koczka przy czytaniu po raz kolejny opadł jej na oczy, zirytowana odgarnęła go za ucho i zmieniła lekturę biorąc ze stolika „Proroka Codziennego”. Na pierwszej stronie ukazał się Korneliusz Knot, gadający od rzeczy jakieś brednie.

         Z ogólną irytacją przeczytała artykuł do końca i ze stolika wzięła dodatkową książkę do eliksirów – uwielbiała ten przedmiot. Żałowała, że nie chodzi do Hogwartu – tam miałaby przyjemność uczyć się od samego Mistrza Eliksirów – Severusa Snape’a, co było jej marzeniem. Niestety jej rodzice postanowili posłać ją do Durham, drugiej szkoły magii w Wielkiej Brytanii. Zupełnie nie wiedziała dlaczego. Hogwart ma przecież lepszy stopień nauczania, a tak poza tym, jedną z jej nauczycieli byłaby jej ciocia Minerwa. Doprawdy nie wiedziała co nimi wtedy kierowało.

         W kominku głośno trzasnął ogień, aż Eleonor podskoczyła. W tym momencie do salonu wkroczyła kobieta o dość tęgiej figurze z czarnymi włosami upiętymi w kok. Miała na sobie kremową sukienkę za kolano, czarne szpilki i sznur pereł.

- Elly, musisz czytać nawet w wigilię? Odłóż to i chodź na świąteczną kolację, tata już czeka.

- Za chwileczkę, mamo.

- Nie za chwilę tylko natychmiast – zganiła ją matka.

- No już idę, już idę – odpowiedziała wstając. Wygładziła lekkie zagniecenia na swojej czarnej, kaszmirowej koszuli, strzepując z niej niewidzialny pyłek. Pobiegła szybko za mamą przez gustownie urządzony hol i weszła do jadalni. Pan Stevens, ojciec Eleonor istotnie siedział już za ciemnym wykonanym z mahoniu stole, który był zastawiony pysznościami wyrobu Pani Stevens, która właśnie zaklęła głośno, gdy wyciągając świątecznego indyka z piekarnika sparzyła się w rękę.

- No siadaj, córuś – powiedział radośnie ojciec.

Gdyby nie włosy, Eleonor byłaby kopią Pana Stevensa. Była tak samo wysoka jak on, tak samo szczupła i miała takie same duże, ciemnobrązowe oczy. Miała taki sam kształt ust i nos. Nawet charakterem byli niemalże identyczni. Oboje lubili dobre, mugolskie kino, muzykę i książki. Cały czas rozmawiali o przeróżnych filmach, za co dostawali burę od Leanne, matki Elle, gdyż uważała, że rozmawiają o rzeczach nieistotnych. Oboje mieli poczucie humoru i byli towarzyscy. Podczas gdy Pani Stevens wolała posiedzieć w domu, przed kominkiem, z kubkiem herbaty w ręku.

         Leanne właśnie była w połowie drogi do stołu niosąc indyka, gdy nagle w pokoju pojawiły się cztery strugi czarnego dymu, a po chwili wyłoniło się z nich czterech mężczyzn ubranych w czarne szaty i maski – Śmierciożercy. Pierwszy z nich wycelował różyczkę w Pana Stevensa i ryknął:

- Avada Kedavra – błysnęło zielone światło i ojciec Emmy sztywny jak kłoda upadł na podłogę. Z matką szybko wyjęły różyczki. Młodsza przeszła od razu do ataku i wycelowała w tego, który zamordował jej ojca.

- Expelliarmus – śmierciożerca został pozbawiony różyczki i niewidzialną siłą rzucony o ścianę, a potem z łoskotem osunął się na podłogę. Natychmiast obróciła się w stronę drugiego sługi Czarnego Pana. Tamten już celował w nią różyczką.

- Avada Ke…

-Drętwota – zaklęcia zderzyły się.

         Za nią stała matka, która walczyła z pozostałymi dwoma mężczyznami. Słysząc jak wróg kieruje w jej córkę Zaklęcie Niewybaczalne spojrzała przez ramię. Jeden z jej przeciwników, wykorzystał chwilę nieuwagi kobiety.

- Avada Kedavra.

         Rozbłysło zielone światło. Pani Stevens również została pozbawiona życia. Eleonor nie wiedziała już co ma robić. Została sama, a przecież nie ma szans, aby siedemnastolatka, na dodatek sama dała radę czterem śmierciożercom.. Stanęła jak wryta i nawet nie starała się bronić. Natychmiast została potraktowana Cruciatusami, a następnie związana zaklęciem. Podpalili dom i już po chwili prawie cały stał w płomieniach. Któryś z prześladowców szarpnął ją za ramię i teleportowali się specjalną teleportacją Śmierciożerców. Wylądowali przed wielkim gmachem z zadbanym ogrodem. Posiadłość wzbudzała podziw i respekt do mieszkańców, ale czuło się od niej także chłód i zło. Wylądowali przed Malfoy Manor.